Kyzylorda-News.kz

Тағы бiрде жолаушылап келе жатып, ұзақ жолдан шаршаған Тұрмағамбет ақын жол жиегінен онша алыс емес ақ боз үйге ат басын бұрады. Есік алдында қазан асылып, жез самаурын қайнап тұрса керек. Түстенбек әрі аздап тыныстап алмақ ниетпен осы үйге тоқтаған атақты шайыр атын байлап, үйге енеді. Кірсе, дастархан басында кілең ығай мен сығай – төбесі көк тіреп жүрген ауыл белсенділері әңгіме-дүкен құрып отыр екен. Ас-су ішіп, қызара бөртіп отырғандар тіпті Тұрекеңнің берген сәлемін де жөнді ала қоймаса керек.

Үй иесі де шайырмен салқын қабақ таныта амандасып, есік жақтағы орынды ықылассыз нұсқайды. Бағанадан бері асылып жатқан бағлан қозының еті пісіп, үлкен ас дайын болған кезде шаңырақ иесі ұлына:

 – Көрші шалды шақырып кел. Мына кісімен табақтас болсын, - дейді. Көршісі сексен жасты алқымдаған қария екен. Сәлден соң жеткен қария да босаға жаққа Тұрекеңмен қатар жайғасады. Бір кезде су құйыла бастайды. Сонда әлгі қарт қолына су құйған балаға салт жөнімен:

 – Көп жаса, балам! – деп ишарат білдіреді. Осы кезде Тұрмағамбет ақын орнынан қозғалып қойып, дауысын көтеріп, төрдегілерді нұсқап:

– Кәрі қақбас, көп жасағанда не бітірдің?   Міне, есікте отырсың. Балаға бақытты бол де, әне, бақытты жандар төрде отыр, – депті.

Рүстем АРЫСТАНБАЙ